Dabria

Als veulentje van een paar dagen oud koos Dabria VCG (Westpoint x Doruto) mij al uit. Er wordt wel gezegd dat paarden niet gemeen geboren worden, maar als veulen kon ze eerder schoppen dan lopen, en gedecideerd sloeg ze me een put in mijn bovenbeen toen ik haar als pasgeboren pukkie naar de weide bracht. Geen goede start, zou je denken, maar uiteindelijk bleek die put in mijn been een positief merkteken!
Eerlijk is eerlijk, ze was erg moeilijk, en ik stond niet te trappelen om haar zadelmak te gaan maken… Maar hoe anders liep dat! Na een aantal weken stevige discussies over werkelijk ALLES wat ik haar wilde leren, viel het kwartje bij deze hypergevoelige, hyperintelligente zwarte parel, en ineens vloeide alles samen. Wat vond ik haar leuk! Ze ging voor de volle 100% voor me en ze pakte me helemaal in. En ze was te koop… Gelukkig vonden haar fokkers het ook een goed idee dat ik haar zou kopen, en op 20 mei 2011 werd ze van mij. Nu, in 2018, hebben we een héle lange hobbelige weg afgelegd om van haar een stabiel (rij)paard te maken. Nog steeds is ze een uitdaging, maar wat genieten we intens van elkaar. Telkens weer leer ik nauwkeuriger en beter met haar communiceren en telkens wordt ze een stapje zelfverzekerder en stabieler. Wat een proces…
In systemische coachings doet ze werkelijk ongelofelijke dingen, wát een reikwijdte en gevoeligheid heeft dit paard, ze is werkelijk verbazingwekkend en ik geniet van haar wijsheid. Alles wat ze doet, doet ze op haar eigen, ietwat wispelturige, vurige en hypersensitieve, vaak nogal ‘overdreven’ maar wel aanhankelijke, goedwillende, liefdevolle manier. Ze heeft een unieke eigen plaats binnen Via Equestra.