Via Equestra

 

 

Paarden zijn al vanaf mijn vroege jeugd een belangrijk onderdeel van mijn leven. Het begon als kleuter met een ritje op een shetlandpony en groeide al snel uit tot ware passie. Als elfjarige was ik uit mijn eerste verzorgshetlanders gegroeid en vroeg ik of ik de pony van de overburen mocht verzorgen. Wat een avontuur! Sunny was bang, wispelturig en allesbehalve ‘lief’. Op de manege had ik geleerd ‘de baas te zijn’, maar deze pony moest ik voor me winnen met héél véél geduld, zachtheid en creativiteit. Na twee jaar van vallen en opstaan en roeien met de riemen die ik had waren we echt een onafscheidelijk team.

Aangezien ik inmiddels bewezen had dat ik het meende met mijn paardengekte, kwam op mijn dertiende mijn eerste eigen pony, de toen driejarige Fabiola. Een stevige arabierkruising vosmerrie. Dankzij haar begon ik me structureel te verdiepen in andere manieren van omgaan met paarden, want Fabiola deed het samen met je of ze deed het helemaal niet. Vijftien jaar lang, tot ze eind 2005 veel te jong overleed, is ze mijn grootste vriendin geweest. Ze heeft me voortdurend de weg gewezen naar allerlei manieren van ontspannen, ongedwongen samenwerking. Wat heeft ze me veel geleerd! NIETS was ons te gek!

Show

 

In 2003 kwam Silver erbij en met wat zij van me vroeg werd de koers die Sunny jaren eerder al bepaald had definitief de koers voor het huidige Via Equestra.
Je doet het samen en evenwaardig, of je doet het niet…

IMG_2760.JPG

Op 7 oktober 2015 overleed mijn soulmate Silver. Jarenlang was ze het boegbeeld van Via Equestra.

Silver was een schimmelmerrie van krap 1.60m, met onbekende afstamming, hoewel ze absoluut arabisch bloed voerde. Ik leerde haar in 2000 kennen tijdens mijn opleiding, en het was liefde op het eerste gezicht.
Silver was toen een zuur, defensief, ongelukkig en onvoorspelbaar paard, maar onder dat moeilijke gedrag zag ik een enorme kracht en zachtheid. In 2003 kon ik haar kopen omdat ze nauwelijks meer te hanteren was, en ik heb geen seconde geaarzeld.
In de loop van de jaren maakte ze waar wat ik in haar zag. Ze liet haar verleden achter zich, en werd een onvermoeibare, zelfbewuste, krachtige, wijze hartsvriendin.
Haar aparte gebruiksaanwijzing heeft ze tot het laatst gehouden, maar als je haar begreep ging ze tot in het extreme voor je door het vuur. Ze heeft onder andere in 2007 in drie maanden tijd naar Zuid-Frankrijk gelopen en van die reis net zo genoten als wij.
Weinig paarden zijn in staat om een mens zó scherp en zuiver te spiegelen als Silver dat deed. In de showring spatte ze vonken, met een beginner op haar rug was ze zorgzaam, verantwoordelijk en kalm. Haar uitstraling kon me diep ontroeren. Haar vermogen tot ongelofelijk intens contact en samenzijn, haar enorme zachtheid in combinatie met haar vurige, wispelturige temperament en sterke eigen wil, nodigde mensen uit in hun kracht te stappen en zo open, authentiek en levendig te zijn als zijzelf was.

A ‘once-in-a-lifetime-horse’ <3 

Ze wordt nog altijd verschrikkelijk gemist.